Hucuły - moja ulubiona rasa koni cz.1

Troszkę o koniach rasy Huculskiej <3
Hucuły - konie Połonin, są to konie w typie orientalnym, z suchą i szlachetną  głową, o długich liniach i zwięzłej budowie ciała, szybkie w galopie. Należałoby dodać że wyrywają one jeźdźcowi zębami palcat z ręki i rzucają go w krzaki, a zawracających głowę przy jeździe gryzą w łydki. Kiedy mają na grzbiecie dziecko, poruszają się miękko, niemalże z czułością.
Są wierne.
Kochają na zawsze <3

Koń huculski

Koń huculski (Hucuł) – rasa konia domowego, ceniona za żywotność, siłę i odporność. Koni tych używano niegdyś głównie jako jucznych. Jest to rasa górska, więc jej przedstawiciele bez problemów mogli przenosić ciężkie ładunki nawet po wymagających górskich ścieżkach. Obecnie, ze względu na swą łagodność i inteligencję, używane są często w hipoterapii.

• Kształt głowy – podłużny.
• Szyja krótka i mocna, uwieńczona bujną grzywą.
• Słabo zarysowany kłąb.
• Łopatki silne, strome oraz krótkie, idealne do zaprzęgów.
• Tułów jest krótki i zwarty.
• Koń huculski ma bardzo mocny grzbiet oraz dość szerokie lędźwie.
• Zad jest zwykle ścięty.
• Kończyny ma silne i krótkie, czasem nogi tylne – szablaste.
• Wzrost, od ok. 132 cm do 145 cm w kłębie.

Często występują wady stawów skokowych.

Ogólne

Spęd koni w stadninie koni huculskich w Grodziec Wlkp.

Występuje najczęściej w maści gniadej, myszatej lub srokatej, rzadziej karej lub bułanej. Maść kasztanowata jest niepożądana, ogiery tej maści nie są wpisywane do Ksiąg Stadnych, a klacze maści kasztanowatej mogą być wpisane do Ksiąg Stadnych pod warunkiem, że posiadają typowe cechy rasowe: ciemną pręgę przez grzbiet i pręgowanie kończyn.
Często pojawia się pręga grzbietowa i pręgowanie zebroidalne na kończynach.
Hucuły ze względu na wzrost należą do klasy pony. Jednak błędem jest myślenie o nich jako o małych, słabych, wyłącznie domowych koniach. Są wyjątkowo silne. W okresach wojennych zasłużyły się nosząc ekwipunki ważące do 120kg po górskich ścieżkach. Są łagodnie usposobione i bardzo szybko się uczą.
Kolejnym walorem koni huculskich jest ich wszechstronność. Sprawdzają się zarówno pod siodłem jaki i w zaprzęgu. Z roku na rok przybywa amatorów jazdy na tych koniach, startują oni w zawodach - konkursach powożenia zaprzęgami parokonnymi, ujeżdżenia, skokach przez przeszkody oraz tak zwanej ścieżce huculskiej. Hucuły zostały doceniane również w hipoterapii, gdzie niezastąpione są takie cechy jak: spokój i cierpliwość.

Historia / pochodzenie

Źrebak konia huculskiego, stadnina Grodziec Wlkp.

Po raz pierwszy koń ten został wspomniany w dziele marszałka Krzysztofa Dorohostajskiego Hippica z roku 1603. Pochodzi z Huculszczyzny, historycznej krainy we wschodniej części Karpat, zamieszkanej przez górali huculskich. Trudnili się oni głównie hodowlą, pasterstwem i pracami leśnymi. Do końca XIX w. głównie tam koncentrowała się hodowla koni huculskich.
Podczas I wojny światowej poważnie zachwiała się czystość tej rasy – sprowadzanych było wiele koni różnych ras, które krzyżowano wówczas w najróżniejszy sposób.
Po zakończeniu wojny rasę tę objęto szczególną opieką. W 1924 r. Michał Holländer zainicjował rejestrację klaczy rodnych oraz powstanie Związku Hodowców Koni Rasy Huculskiej.
Aktualnie rejestr klaczy i ogierów prowadzi się poprzez Księgę Stadną Koni Huculskich. Natomiast hodowcy i miłośnicy tej rasy zrzeszeni są w Polskim Związku Hodowców Konia Huculskiego.

Ważniejsze ośrodki hodowli

• Rumunia: Luczina
• Polska: Stadnina Koni Huculskich "Gładyszów" w Regietowie, Zakład Doświadczalny Instytutu Zootechniki Odrzechowa, Bieszczadzki Park Narodowy (Zachowawcza Hodowla Konia Huculskiego w Wołosatem), Serednie Małe, Tabun w Polanie, Stadnina Koni Huculskich Hawłowice
• Słowacja: NZ Topolcianky
• Węgry: Park Narodowy Aggtelek
• Czechy: Hucul Club w Pradze

Czempionaty

Najważniejszymi wydarzeniami w sezonie są zawsze:

• Ogólnopolski Czempionat Młodzieży Koni Rasy Huculskiej rozgrywany w czerwcu każdego roku; podczas tej imprezy wybiera się najlepszego młodego konia huculskiego
• Ogólnopolski Czempionat Użytkowy i Hodowlany, odbywa się on w połowie września w państwowej stadninie w Regietowie.

Regionalny Czempionat Konia Huculskiego w Rudawce k. Odrzechowej

• 
• 
• 

• 
• 

Jednorożec

Specjalnie dla Pooli oraz Poli <3 (Kasprzyk and Calik <3)


Jednorożce- mistyczne postacie o wyglądzie konia z rogiem :*



Tak powstały jednorożce :
 

Koń małopolski

Koń małopolski – konie półkrwi angloarabskiej i arabskiej hodowane w Małopolsce, nieco mniejsze i lżejsze od koni wielkopolskich, urodziwe, o suchej budowie, doskonałym ruchu, dobrze wykorzystujące paszę, wytrwałe i dzielne w pracy.
Rasa ta jest oznaczana przez hodowców za pomocą symbolu "m.xo". Jest to ogólne określenie dla koni półkrwi angloarabskiej hodowanych w południowej i południowo-wschodniej części Polski.

Historia rasy

Konie małopolskie wywodzą się swymi liniami żeńskimi od miejscowych koni chłopskich o dużym udziale krwi koników polskich^[1], dlatego też ze wszystkich odmian koni gorącokrwistych hodowanych w Polsce, konie te mają najsilniej wyrażone cechy przekazywane im przez konika polskiego: płodność i plenność, długowieczność, dobre wykorzystanie paszy i niewybredność, odporność na choroby i trudne warunki bytu oraz wytrzymałość w pracy.
Rodzima populacja klaczy została w XVIII wieku uszlachetniona końmi orientalnymi: perskimi, turkmeńskimi, tureckimi i arabskimi. W XIX wieku wprowadzono do hodowli konie ze szczepów austro-węgierskich, takich jak Shagya, Amurath, Gidran, Gazla, Dahoman, Furioso i Przedświt oraz konie angielskie, arabskie i angloarabskie czystej krwi (długa tradycja hodowlana tych ostatnich w Polsce)^[1]. W latach 60. XX wieku w pierwszej Księdze Stadnej rasy małopolskiej znalazły się również konie kabardyńskie sprowadzone z Kaukazu do stadniny w Stubnie.
Urodzony w 1947 roku w Wojcieszkowie siwy ogier Ramzes miał znaczny wpływ na hodowlę koni holsztyńskich i westfalskich^[1].

Pokrój

Są to konie w typie wierzchowym, eleganckie, wytrzymałe, o średnich gabarytach i suchej budowie, najczęściej w typie angloarabskim. Głowa niewielka, zbliżona wyglądem do głowy konia arabskiego. Szyja długa, kark lekki. Kłąb zaznaczony wyraźnie, łopatki czasem strome. Grzbiet bywa nieco słaby, kłoda niezbyt szeroka i głęboka. Zad lekko ścięty, dobrze umięśniony. Kończyny długie i suche, czasami trochę zbyt lekkie, kopyta dobre, bez szczotek pęcinowych. Występują wszystkie maści. Wysokość w kłębie wynosi 158-165 cm^[1]. Zazwyczaj koń małopolski jest mniejszy o ok. 5 cm od konia wielkopolskiego i o 100 kg od niego lżejszy.

Odmiany rasy

Rasa małopolska ma cztery odmiany o nieznacznych różnicach:

• kielecką,
• lubelską,
• sądecką,
• dąbrowsko-tarnowską.

Hodowla

Elitarną hodowlę konia małopolskiego, skupiającą najcenniejsze klacze-matki prowadzą stadniny w: Walewicach, Janowie Podlaskim, Ochabach, Prudniku, Udorzu i Kalnikowie. Stadnina Koni Michałów hoduje konie o maści tarantowatej.
Hodowców i miłośników konia małopolskiego zrzesza Polski Związek Hodowców Koni Małopolskich.

Trochę o chorobach

Ochwat u koni jest to jedna z najczęstszych chorób u koni niezakaźne, rozlanie tworzywa kopytowego,przebiegające z dużą ilością wysięku oraz martwicą blaszek kopytowych.

Jak rozpoznać ochwat? :

- Kiedy koń podczas swojej pracy stąpa coraz ciężej i stawia coraz krótsze kroki
- Koń unika pracy szybciej się męczy, nie chce się ruszać, podnosić żadnej z nóg, jest osowiały.
- Koń nienaturalnie stoi- odciąża tył, lub przód, robi tak jakby 'szpagat'

Jak rozpoznać, że koń miał ochwat:

- Wystarczy pomalować kopyto olejem roślinnym i poczekać aż wyschnie mniej a więcej. Jeśli kopyto jest w wyraźne, poprzeczne paski, to właściciel nie ma się co wypierać. Ale paski muszą być na prawdę wyraźne. No i warto też powiedzieć, że ochwat jest chorobą nawracającą, kiedy dojdzie już do takiego stadium, że kość w kopycie się przemieści.Nawet po wyleczeniu, możemy po kilku latach znowu zauważyć, ze koń się ochwacił.

Jak leczyć? :

Podejrzenia występowania ochwatu należy natychmiast wezwać weterynarza. Pierwsza faza choroby trwa zaledwie kilkanaście godzin, więc każda chwila może okazać się bezcenna. Lekarz weterynarii podaje zwierzęciu leki przeciwzapalne, przeciwbólowe i jeżeli potrzeba - płyny i antybiotyki. Niektóre środki farmakologiczne mogą zapobiec przemieszczaniu się kości kopytowej. Koń podczas leczenia musi być całkowicie odstawiony od pracy, leczenie można wesprzeć umieszczając go w boksie o miękkiej wyściółce (piasek lub trociny) i poddając chłodzącym kąpielom. 
 

Korzyści z jazdy konnej

Ja i As-Pik to Lov forever

Piątkowo-popołudniowa jazda ...
Zdj zrobiła Patkoos <3
http://www.youtube.com/watch?v=-d4K61cMyes